بررسی تطبیقی آیات اطعام از سوره مبارکه انسان

نویسنده: پری ایوانی

اساتید راهنما: احمد مراد خانی

اساتید مشاور: حسین علوی مهر

مقطع: فوق لیسانس

سال دفاع: 1387

مکان دفاع: دانشگاه علوم قرآنی قم

چکیده

آیات ا طعام به ایتام و مساکین در سوره مبارکه انسان از جمله آیاتی است که خداوند در آن اهل‌بیت پیامبر (ص) راستایش می‌کند. آنچه از منظر قرآن مهم است و روایات اهل‌بیت (ع) بر آن تأکید فراوان دارد تشویق دیگران به ا طعام مساکین و عدم سهل‌انگاری در این امر مهم است که قرآن کریم در آیات بسیاری با تعبیر (وَ لا يَحُضُّ عَلى‏ طَعامِ الْمِسْكينِ) تارکان این امر خطیر را مورد سرزنش خداوند می‌داند، اهل‌بیت (ع) نمونه ایده الی هستند که با ایثار و فداکاری خود این پیام مهم قرآنی را تجلی بخشیده‌اند آن هنگامی‌که در عین شدت نیاز سه شب افطار خود را در راه خدا به مسکین و یتیم و اسیر دادند و خداوند یک سوره کامل را در ستایش از این عمل خالصانه آنان نازل فرمود، اما با این‌همه بعضی از دانشمندان اهل سنت هم جون عبدالرحمن ابن جوزی، احمد ابن تیمیه، فخرالدین رازی و ... روایات اطعام اهل‌بیت (ع) را با دیدی تردید گونه تفسیر می‌نمایند و معتقدند با توجه به آیه (إِنَّ اْلأَبْرارَ يَشْرَبُونَ ـ يُوفُونَ بِالنَّذْرِ ـ يَخافُونَ ـ يُطْعِمُونَ) نظم سوره از آغاز تا اینجا اقتضا می‌کند که بیان حال تمام کسانی باشد که از ابرار و مطیعن هستند، هرچند دخول اهل‌بیت (ع) در آن مورد انکار نیست اما اهل‌بیت (ع) داخل‌اند در همه آیه‌هایی که در شرح‌حال مطیعین است همانند بسیاری صحابه و تابعین پرهیزگار، بنابراین اگر آن را به شخص واحدی اختصاص دهیم نظم سوره از بین می‌رود، بدین ترتیب ملاحظه می‌شود که با طرح این‌که بعضی منکر نزول آیه درباره حضرت علی (ع) هستند و بعضی منکر اینکه این شأن نزول برای حضرت علی (ع) فضیلتی باشد، در شأن نزول آیات درباره اهل‌بیت (ع) تشکیک می‌نمایند ولیکن عام بودن آیات نه‌تنها منافاتی با شأن نزول ندارد بلکه اکثریت آیات بنا به حکمتی که در آن‌ها نهفته است به‌طور عام نازل شده و نمی‌توان به بهانه عمومیت آیه و آیات منکر فرد یا افرادی شد که مصداق اصلی آن آیات هستند و یا شأن نزول را نفی کرد.

کلیدواژه‌ها

اهل‌بیت، اطعام، ابرار، حب، شبهه.

برای اطلاعات بیشتر و مشاهده فصول و مقالات مرتبط با پایان‌نامه اینجا را کلیک کنید.